Dag 3: dopen en nog meer

Op zaterdag werden we weer op tijd in/bij de kerk verwacht. Er was een thanksgiving dienst en daarvoor was dopen. De priester had ons de dag ervoor verzocht om in ieder geval om 9 uur, maar het liefst eigenlijk om 8 uur aanwezig te zijn. Nou 8 uur was een beetje onmogelijk. Al waren wij wel op tijd op bij ons gastgezin. Ik had namelijk 's ochtends om een uur of 6 toen ik even naar het toilet moest de deksel van de spoelbak kapot laten vallen op de tegels. Daar wordt je wel wakker van kan ik je verzekeren. Klokslag 9 uur stonden wij echter voor de kerk. Als eersten, tja we hadden toen nog geen kennis gemaakt met het Afrikaanse tijdsbegrip. Wij hadden er dus al bijna een uur kerkdienst op zitten toen wij even naar de kamer gingen. Toen wij weer naar de kerk wilden gaan om te kijken of er al meer reisgenoten gearriveerd waren zagen we Manjeri buiten voor haar kamer. Ze ging net theedrinken met de andere dames uit het Noorden en wij moesten perse ook een kopje mee drinken. Verbazing alom dat wij geen melk en ook geen suiker in onze thee wilden.Hierdoor hebben we een belangrijk onderdeel van de doopdienst gemist begrepen we later. Het begint in de Orthodoxe kerk namelijk buiten, voor bij de kerk. Hoe het precies zit, daar kon ik Cornelius niet helemaal in volgen. Het dopen lijkt in onze ogen misschien wat chaotisch. Er zijn ook een heleboel dopelingen. Dat komt omdat er maar één keer per jaar wordt gedoopt, op paaszaterdag. Er staat een heel groot vat voor in de kerk. Eerst worden de babietjes gedoopt. De priester haalt ze echt 3x helemaal door het water. Ze moeten ook echt bloot zijn. Een kindje dat nog een kettinkje om had moest dat eerst af, anders kon het niet gedoopt worden. Hierna zijn de iets oudere dopelingen aan de beurt. Die hoeven dan niet helemaal naakt. Ze mogen zich echter niet vast houden aan de randen van het vat.

Hierna ging de kerkdienst nog verder met een soort van dankgebed. Na deze, voor ons helemaal, lange zit, werden we bij de bisschop verwacht. Deze man heeft een huis op het terrein bij de kerk. Na dit bezoek werden we rondgeleid over het terrein. We zagen o.a. een primary school, secundary school en het ziekenhuisje. Dat is toch wel even iets anders dan een ziekenhuis in Nederland. Er lagen niet zo heel veel patiënten. Wel lag er op de kraamafdeling een babietje van 5 uur oud. En ik heb twee bibliotheken (bij de scholen) van binnen gezien. Dat had ik niet verwacht.
Na de lunch in het Spiritual Centre werden we verzocht naar buiten te komen. Daar wachtte ons een optreden van een groep die bij het ziekenhuis hoort. D.m.v. zang en dans geven ze voorlichting over HIV e.d. Het werd erg goed gebracht. Ik kan me voorstellen dat je op deze manier de mensen kunt bereiken.


De avondmaaltijd gebruikten we bij ons gastgezin. Ook deze avond gingen we niet al te laat naar bed. Door alle indrukken is zo'n reis toch best wel wat vermoeiend en ook hadden we de vliegtocht nog een beetje in ons lijf zitten.