Nog één uur

Nog een uur en dan zijn we onderweg naar Schiphol. We hebben om twee uur afgesproken bij de balie van B.A. Dan kunnen we om 14.30 gaan inchecken. Ben benieuwd hoe dat gaat met al die koffers en tassen etc. We zullen wel zien. Ik heb net nog maar even een broodje gesmeerd. Ik verwacht niet dat we tijdens de eerste vlucht al iets te eten krijgen. Dat is namelijk amper een uur. En dan is het heel erg doorwerken voor het cabinepersoneel. De volgende vlucht is een paar uur later. Ik weet ook niet of je op Heathrow met euro's zou kunnen betalen. En om nu voor dat eventjes euro's voor ponden te wisselen is ook weer zo wat. Daarom dus dat oer Hollandse zakje met broodjes. Verder zitten er nog zoveel mogelijk repen etc. in de rugzak, dus omkomen van de honger zullen we echt niet.
Waar ik ook benieuwd naar ben is of ik in Uganda een keer in de gelegenheid ben om dit blog bij te werken. In eerste instantie zal ik maar veel opschrijven met pen op papier. Dan kan ik het altijd later nog wel verwerken.

En dan is het nog één

Een dag voor vertrek. Vandaag de laatste zaken geregeld. We zijn allebei naar de kapper geweest. Er is geld voor eigen gebruik gehaald. Vanmiddag ben ik maar eens begonnen met het inpakken van mijn tas. Eerst maar eens alles wat ik dacht mee te nemen op het bed klaar gelegd. Ondertussen kwam ook nog het advies vanuit Uganda om toch zeker een lange rok of jurk mee te nemen voor de kerkdiensten. Dus toch maar twee wikkelrokken gepakt. Goed dat ik die dingen nog niet had weggedaan zoals ik eens van plan was. Ik droeg ze toch nooit meer. De enige jurk die ik heb past niet meer en anders had ik toch een "probleem" gehad. (m'n rokken zijn voor deze situatie te kort) Alhoewel je in Uganda voor een heel schappelijke prijs iets kan laten maken heb ik wel begrepen. Nou ja, dat komt er misschien ook nog wel van. Is weer eens iets anders als souvenir. Toen moest ik kijken of alles wel in de tas ging. En ja hoor, dat ging nog vrij gemakkelijk. Zelf al kadootjes e.d. er in gedaan. Ook nog een paar klompen (zachte, meer sloffen dus).

Je weet nooit hoe die nog eens van pas komen. We hebben een avond "merry making" op het programma staan! Nu is Koos bezig, het lijkt allemaal aardig te lukken. Straks nog even de tickets uitdraaien. Niet geheel onverstandig om die dingen mee te nemen. Sta je morgen toch raar te kijken; "mag ik uw ticket even?"
Daarom hier maar vast mijn ticket.

Nog twee nachtjes

Nog maar twee nachtjes slapen en dan is het eindelijk 24 april. Vandaag m'n laatste werkdag gehad. Alles (nou ja bijna) afgekregen wat ik wilde.
Gisteravond de laatste bijeenkomst gehad. Er was best nog een boel te bespreken. Hoe laat zijn we op Schiphol. Wie zegt bij welke gelegenheid iets en wat wordt er dan gegeven. Maar we begonnen met inpakken van de "30 kilo" koffer. Daar moest een heleboel in en dat ging dus niet passen. Uiteindelijk hebben we een hele berg kadootjes verdeeld over een iets minder grote tas en een niet zo heel erg grote koffer.



N
Het is dus gelukt. Nu maar hopen dat we zo door de douane komen.

Aftellen

Het grote aftellen is begonnen. Nog 4 nachtjes slapen en we zijn onderweg. Volgende week omstreeks deze tijd hebben we voor de 2e keer pasen gevierd! Bij de orthodoxe kerk waar we gedurende onze reis te gast zijn wordt namelijk volgend weekend het paasfeest gevierd. Zo hebben we dus de unieke situatie dat we twee keer pasen vieren en als we terug zijn is het dat weekend voor ons gelijk pinksteren! Dat zal niet zo snel een tweede keer voorkomen. Nog twee dagen werken en dan moeten er toch echt koffers dan wel tassen ingepakt gaan worden. Morgen nog een laatste bijeenkomst als Uganda groep voordat we op reis gaan. Er moeten de nodige afspraken gemaakt worden. Hoe laat zijn we op Schiphol. Wie doet wat in zijn/haar koffer voor zover het niet in onze gezamenlijke "dertig kilo koffer" gaat. Er is ook op dit moment het (on)nodige heen en weer gemail over gewichtige koffers, kilo's ballonnen en pennen etc. De nodige goede raadgevingen krijgen we van alle kanten over ons heen gestort.
Vandaag is er ook in de Hoofdvaartkerk voor een goed verloop van onze reis gebeden. Dat geeft toch ook een goed gevoel. Er leven veel mensen met ons mee.
Nou ja, nog twee dagen werken voor zowel Koos als mijn persoon. Die dagen zullen wat mij betreft ook wel omvliegen. Morgenmiddag een hele middag een bijeenkomst i.v.m. het project waar ik aan deel neem. Dinsdagochtend nog een werkoverleg. Dan 's middags maar weer eens puzzelen hoe ik ook al weer de afwezigheidsassistent aanzet en de laatste instructies aan mijn collega's geven voor het waarnemen tijdens mijn afwezigheid. 't Lijkt warempel wel of ik het nog twee dagen druk heb.

Vanmiddag ook nog even met onze dochter gesproken. Die heeft het op dit moment vooral druk met vakantie vieren! Overmorgen gaat ze aan trip door de Okavango Delta maken. Vandaag waren de dames aan het uitrusten aan de rand van een zwembad in Maun.

Nog 8 nachtjes

Nog acht nachtjes slapen. Dan moeten de koffers gepakt staan, de paspoorten bij de hand. Zakdoeken (om mee te zwaaien naar de achterblijvers) etc. Het komt allemaal lekker dichtbij nu. Afgelopen zaterdag de laatste wandeling. Over de hei van 's Gravenland naar Huizen. Ook nu was het weer schitterend weer. Een paar spettertjes gehad, maar toen stonden we net onder een groepje bomen koffie te drinken. Dus daar hebben we niets van gevoeld. Toen we bijna bij het eindpunt waren was er de inmiddels traditionele Glühwein. Omdat we met 22 mensen waren had deze keer ook Marianne een thermoskan meegenomen. Zo kwamen we precies uit.
Om half vier waren we weer terug bij onze eigen vertrouwde Ark. Daar werd het bij elkaar gelopen/gefietste/gekregen/ etc. bedrag bekend gemaakt.

Voor de mensen met niet zulke goede ogen: € 5.500,--! Terecht ging er een luid gejuich op. We kunnen trots zijn op onszelf.
De volgende dag werden we door de gemeente leden toe-/uitgezongen.
Inmiddels wordt er steeds drukker heen en weer gemaild. Het is ook een heel gedoe om met 10 mensen op pad te gaan. De eerste vluchtwijziging is ook een feit. Vanaf Londen hebben we op de terugweg een latere vlucht richting Schiphol. BA vond toch ook de overstap tijd van zo'n kleine twee uur (van terminal 4 naar die beruchteterminal 5) wat aan de krappe kant. Eén van onze medereizigers liet ons nog even flink schrikken. (Alhoewel, zelf zal ze nog harder geschrokken zijn). Ze kwam nog een paar dagen in het ziekenhuis terecht. Inmiddels is ze zover opgeknapt dat ze weer thuis is en gelukkig ook mee kan! Fijn voor haar en ook voor ons. Je leeft toch met z'n allen naar dit moment toe en dan is het heel jammer als er op het laatste moment iemand niet mee zou kunnen gaan.
Vrijdag ga ik nog met Tineke even op bezoek bij Corrie. Zij zal ons een privelesje Ugandese woordjes geven. De rest van de groep heeft dat tijdens de vorige vergadering gehad. Wij beiden waren daar echter niet bij aanwezig.
De meeste zaken zijn inmiddels wel aangeschaft. Toch ook nog maar een extra batterij voor het fototoestel gekocht en nog een geheugenkaartje erbij. Ik wil niet zuinig moeten doen of halverwege moeten gaan selecteren. Dat komt wel als ik weer thuis ben. Van de familie in Barendrecht hebben de videocamere geleend. Alleen nog even bestuderen hoe dat ding werkt dan kunnen we later thuis ook bewegende beelden laten zien.

De avonturen van mijn dochter

Over een paar weken ben ik bezig aan mijn eerste afrikaanse avontuur. We zitten dan in Uganda.
Begin augustus begint dan deel 2, mijn reis naar Botswana/Zuid-Afrika. Mijn dochter is dan aan het eind van haar verblijf daar. Een heleboel ervaringen rijker hopen we. De reis er naar toe was voor haar ook al een avontuur op zich.
Haar vertrekdatum was 31 maart jl. De bedoeling was dat ze met British Airways via Londen naar Johannesburg zou vliegen. Dat liep echter niet geheel volgens plan. Toen ze op zondag wilde inchecken kwam ze erachter dat haar eerste vlucht (die naar Londen) was gecanceled. Na wat heen en weer gebel met Vliegwinkel is ze op een vlucht later gezet. Nog niets aan de hand, nog voldoende overstaptijd voor de volgende vlucht. Voor de zekerheid op zondag vast even naar de balie van B.A. om het ticket om te laten zetten. Schiphol is voor ons nog geen 20 minuten met de bus.
Daarna kon ze zich gaan bezig houden met het probleem"hoe krijg ik alles wat ik mee wil nemen mee en waarin dan wel". Uiteindelijk bleek alles nog redelijk makkelijk in haar backpack te gaan en zat ze nog lang niet aan de toegestane 23 kilo.
De volgende dag kon ik dus eerst 's ochtends gaan werken voordat ik in de bus naar Schiphol stapte. Op Schiphol is het altijd even kijken waar je heen moet. Dat bleek in dit geval vertrekhal 3 te zijn. Daar aangekomen kon ze zo doorlopen naar de balie. Daar begon het wachten. De juffrouw die daar zat vroeg of Londen haar eindbestemming was. Keek dus niet helemaal goed, er stond duidelijk Johannesburg op haar ticket. Ze begon daarna onmiddellijk te bellen en van alles en nog wat in de computer te rammelen. Bijzonder klantvriendelijk vond ik dat ze het niet nodig vond om even te melden waar ze mee bezig was. Na, voor mijn gevoel 10 minuten, bleek dat Ilse overgezet was op een vlucht van Lufthansa naar Frankfurt om daar vandaan dan naar Zuid-Afrika te vliegen. Sta je toch even vreemd te kijken. Maar gezien de problemen op Heathrow met terminal 5 helemaal geen verkeerde zet. Nu had ze meer kans dat haar bagage in één keer mee kwam. Ik heb trouwens begrepen dat die problemen op Heathrow nog niet helemaal voorbij zijn. Dat belooft nog wat, wij vliegen ook met B.A. en ook over Londen. Nou ja, dat duurt nog twee weken.
Inmiddels heeft Ilse al een paar keer haar "Waar ben jij.nu" site bijgewerkt. Allemaal positieve verhalen. De reis was wel lang, maar ze is goed ontvangen en voelt zich welkom. De kindertjes op de Day-Care zijn erg schattig. Na drie dagen werk was het al weer vakantie. Volgende week gaat ze met twee medevrijwilligers, Tinca en Elsbeth, twee weken op vakantie. Daarna gaat ze een nieuwe middaggroep opstarten. Ziet er allemaal leuk uit.