Dag 7: Vrije keuzes en een feestje

Woensdag was de dag van de "vrije keuzes". We hadden allemaal een eigen interesse opgegeven en de groep werd in een aantal kleinere groepjes opgesplitst. Koos en ik werden door onze gastheer gebracht naar het IRCU. Een inter religieuze groepering. Daar had hij samen met Rien een afspraak. De eerste in een rondgang langs diverse groeperingen. Irene en ik werden even later opgehaald door father Peter. In het busje zaten de andere dames al te wachten. Eerst reden we naar het ziekenhuis. Daar stapten er vier uit die daar ontvangen werden. Wij reden door naar het project Kayda. Dat is ergens in de sloppenwijken van Kampala. Daar worden straatkinderen opgevangen door een 6 tal vrijwilligers. Daar is in 1995 mee begonnen. Simpel door de kinderen aan te spreken en met ze te gaan voetballen. Wat mij erg aansprak was de gedrevenheid van de vrijwilligers en de liefde die ze voor deze kinderen uitstraalden. Eerst werd er iets verteld en later kregen we een rondleiding over het project. Kayda heeft ook een muziek, dan en dramagroep. Daar treden ze mee op om o.a. ook wat inkomsten te kunnen hebben en om voorlichting te geven. Aan het eind van de rondleiding kregen we nog een optreden van een uur van deze groep. Ik vond het geweldig wat deze kinderen presteren. Ze doen niet onder voor een professionele groep vind ik. Terwijl op het busje wachtten dat ons op kwam halen hebben we nog met deze kinderen gesproken en foto's gekeken. Dat was erg gezellig.

Het was de bedoeling dat er ook nog geluncht zou gaan worden. Maar aangezien alles al weer veel later was dan gepland werden deze plannen gewijzigd. We gingen op bezoek bij een van de oudste leden van de Mother's Union. Deze dame zou, als haar gezondheid het had toegelaten, ook gasten in huis hebben gehad. Dat ging dus niet maar ze vond het wel prettig om ons even te ontmoeten. Ze heeft een mooi huis met een heerlijke tuin. We hebben een tijd lekker buiten gezeten en wat gedronken en gegeten (geen lunch, maar lekkere cake). Na een uurtje ofzo werd het tijd om weer verder te gaan. We gingen naar Vicky en haar man (gastvrouw van Antonet en Marianne). Daar was een gezellige avond. En wat ook heel lekker was, ik kon daar even gebruik maken van de douche. Wat kan een koude douche toch heerlijk zijn.
Aan het begin van de avond kregen we een tasje met daarin een polo-shirt en een beker met ons eigen portret erop. Dat trokken we natuurlijk meteen aan. Ik had me al een keer verkleed in mijn rode jurk. Dit ging er gewoon overheen. Even later kwam Joy met mijn jurk aan. Ik had namelijk van Grace en Cornelius een enorme lap stof gekregen om een jurk van te laten maken. 's Maandags was die aan Joy meegegeven om bij een taylor af te geven. Twee dagen later was de jurk al klaar. Ik had een beetje mijn twijfels over het nemen van de maat maar de jurk paste perfect. Later op de avond kon ik me nog een keer omkleden want we gingen heel melig, twee emmertjes water halen doen voor onze gastgezinnen. Dit gekleed in "nederlands kostuum" en met een Volendams kapje met oranje pruik. Het was een hele gezellige avond, met lekker eten en veel gezelligheid. Aan het eind van de avond gingen wij met Grace in een taxi naar huis.