Dag 12: Van Lira naar Gulu

Voor deze dag stonden een aantal bezoeken een parishes op het programma. Eerst genoten we nog van een warme douche en een ontbijtje.Daarna gingen we dan op pad. De eerste gemeente daar waren we de avond ervoor ook even gestopt en toen al ontzettend hartelijk ontvangen. Terwijl we er echt alleen maar even uitstapten, zwaaiden (en geknuffeld werden) en weer verder gingen. Ook vandaag was de ontvangst weer allerhartelijkst. De begroeting begon wel bijna "gewoon" te voelen.
Er waren weer de nodige toespraken. We kregen bijvoorbeeld van diverse mensen een "testemony" te horen. Hierbij vertelden ze over hun (gruwelijke) ervaringen in de afgelopen jaren. Een van de dames die haar verhaal vertelde bleek voor te komen in het boek van Els de Temmerman "De meisjes van Aboke". Tijdens het diner van de vorige avond hebben we ook gesproken met mensen van de "Concerned parents association", die is opgericht naar aanleiding van dit hele gebeuren.
Het groepje waar ik bij zat hoorde het verhaal van een vrouw van (ongeveer) mijn leeftijd die ook haar familie kwijt is geraakt door deze ellendige toestand. Ze heeft nog één zoon over en die is net zo oud als onze jongste zoon. Toen ik me dat realiseerde moest ik wel even slikken.
Aanhet eind van de bijeenkomst in de kerk werd de eerste cheque overhandigd. We hadden d.m.v. allerlei acties (wandelen, fietsen, boekenmarkt) een heleboel geld opgehaald. Dat was verdeeld in 6 porties van € 1.000,--. De bedoeling was dat we een plan zouden krijgen waarin goed beschreven stond wat ze met het geld wilden gaan doen, waarom, wie er van profiteren konden etc. Bij deze eerste gemeente was dit voor ons niet helder genoeg en we hebben het geld dan ook nog niet onmiddellijk achter gelaten. We bekeken ook hier nog een project en daarna stapten we weer in de bus. Op naar de volgende gemeente. Het verhaal van de ontvangst etc. heb ik inmiddels al diverse keren weergegeven. Daar was in dit geval weinig aan toe te voegen.
Het verschil met de vorige gemeente was dat het plan hier wel voldoende onderbouwd was en dat we hier dus wel het geld hebben achtergelaten. We keken hier na afloop ook weer bij een tweetal projecten. O.a. een graanmolen. Wisten we eindelijk hoe zo'n ding er uit ziet. We hadden er vooraf al een heleboel over gehoord maar hadden eigenlijk geen idee wat we ons er bij voor moesten stellen.
Het was, zoals ook gewoonlijk, al weer veel later dan de bedoeling toen we weer de bus ingingen. Nu gingen we op pad naar Gulu. Dat was toch, mede door de slechte wegen, nog een heel eind rijden. Het was dus ook al donker toen we daar eindelijk aankwamen. Eerst werden de kamers verdeeld. Deze waren minder luxe dan in Lira. Maar er stonden in ieder geval bedden en er hingen klamboes. Ook douchen was hier mogelijk, al was dat dan met koud water. Toen iedereen z'n spullen weggebracht had gingen we naar de eetzaal. Daar hadden ze in dit hotel blijkbaar niet echt op gerekend. Met wat moeite werd er toch nog iets van een maaltijd neergezet. Om eerlijk te zijn had ik het niet erg gevonden om deze keer het eten maar over te slaan. Het was dus echt niet lekker. Gelukkig konden we nog wel iets te drinken krijgen. Een biertje ging er na al dat gereis en gehobbel in de bus toch wel in.
Om elf uur ging dus echt de stroom uit en moesten we met behulp van onze zaklantaarn de weg naar de kamers zien te vinden. Dat is iedereen gelukt en we konden van onze nachtrust gaan genieten.