Dag 11: Op naar het Noorden

Deze zondag was het na 8 dagen tijd om afscheid te nemen van ons gastgezin. Vandaag gingen we op pad naar Noord-Uganda. De laatste 2 dagen van onze reis zouden we immers in het Guesthouse van de Orthodoxe kerk in Kampala verblijven, dus al onze bagage moest nu toch echt mee.We namen afscheid van Richard en Annet en stapten met de hele familie en onze tassen weer in een taxi. De plek van vertrek was het Guesthouse van de Universiteit. Wij waren daar natuurlijk, zoals altijd deze dagen, weer als eersten. Het duurde een tijd voordat de rest van ons reisgezelschap kwam binnendrentelen. Marianne en Antonet werden door kleine Cornelius en Titus geholpen hun koffer naar de bus te brengen. Cornelius ging met zijn naamgenoot naar de kerk. Grace bleef met Titus wachten tot wij vertrokken zouden zijn en zou daarna ook nog naar de kerk gaan. Dat hadden wij in het vorige weekend gemerkt, is geen enkel probleem, gedurende een dienst in en uit lopen.
Toen het reisgezelschap eindelijk compleet was begon het grote afscheid nemen. Dus duurde het nog langer voor we vertrokken. Eenmaal in de bus met z'n allen gingen we dan eindelijk op naar Noord-Uganda. Dat is nog een hele reis dus we waren benieuwd hoe laat we daar aan zouden komen. Er stond voor 's avonds immers ook nog een diner gepland in een hotel in Lira. Na een aantal uren was er een plaspauze. Gewoon langs de kant van de weg. Wegrestaurantjes zijn namelijk niet zo dik gezaaid langs de route die wij volgden. Volgens mij heb ik er niet één gezien.
Na deze shortcall was het hup de bus weer in. Hier kregen we al rijdend onze lunch uitgereikt.
Dat was één van de redenen waarom we zo laat vertrokken. Irene zou voor de lunch zorgen maar er was die nacht weer eens stroomuitval geweest. Vandaar dat het vertrek allemaal weer wat later was dan gepland. Het eten smaakte best. Wel apart om al hobbelend over de Ugandese "snelweg" je bakje met patatjes op te eten. De reis duurde volgens mij ook zo lang omdat we om alle gaten en kuilen moesten slalommen. Qua infrastructuur zou de werkgever van Marianne nog heel wat eer kunnen behalen. Onderweg kochtten de dames een heleboel bananen. We zouden namenlijk apen (chimpansees volgens Pros) tegen kunnen komen en die zou je kunnen lokken met de bananen. Het was echter al een beetje aan het schemeren toen we de brug over de Nijl passeerden en de apen hadden hun werkdag er volgens mij al op zitten.
Eenmaal in Lira was er geen tijd meer om eerst naar ons overnachtingsadres te gaan. We gingen dus rechtstreeks naar het hotel waar we het diner zouden hebben. Daar zaten al een aantal mensen op ons te wachten. Toch wilden we graag eerst even onze handen kunnen wassen. Dit duurde ook weer even omdat er maar 2 toiletten waren. Het eten werd regelmatig onderbroken voor een toespraak van die of gene. Namens onze groep was deze avond Koos aan de beurt. Hij deed het netjes. Gedurende deze avond viel ook weer regelmatig de elektriciteit uit zodat we af en toe niet goed zagen wat we op ons bord hadden.
Na het diner konden we dan naar het hotel. Dat zag er niet verkeerd uit. Voor Ugandese begrippen was het volgens mij redelijk luxe. Onze kamer was best groot. Koos moest even wat toeren uithalen om de klamboe op te hangen. Want die ontbrak bij ons op de kamer nu net. Nou ja, hadden we dat ding ook niet helemaal voor niets meegenomen. We dronken nog een biertje bij de bar van het hotel. Daarna gingen we al vrij snel allemaal lekker slapen. Het was ook een lange dag geweest. We konden wel gebruik maken van een warme douche!!!! Dat was lekker.