De laatste dag: einde van het 1e avontuur

De volgende ochtend werden we om 05.00 uur door onze vriend Jozef geroepen. Wij hadden zelf de wekker om 4.45 uur gezet en waren dus al wakker. Het was een kwestie van even de toilettas in de koffer/tas doen en de boel op slot. We konden in de gemeenschapsruimte nog een kop thee nemen. Ondertussen werd er alvast wat grotere bagage in de bus gezet. Even over half zes reden we dan toch echt weg. Een uurtje later waren we op Entebbe airport. En, ongelooflijk maar waar, toen we net uitgestapt waren en onder het afdakje stonden begon het enorm te regenen en te onweren! Net als bij onze aankomst. Alles werd door Abdul en Isaac weer uit de bus gesjouwd. We namen afscheid van de meegereisde Ugandezen die nog een afscheidslied voor ons zongen. Van ons kregen ze voor de laatste keer "Flowers".
Met 10 man inchecken kost even tijd maar het verliep toch nog redelijk vlot. Koos en Irene moesten voor de douane hun koffer openen. Toen begon het lange wachten. Het bleek namelijk dat het vliegtuig uit Londen door het slechte weer eerst een tussenlanding moest maken in Nairobi.
Het gevolg van het lange wachten op een vliegveld is dat je dan maar weer eens langs de winkeltjes loopt om nog wat te shoppen. Onze buit bestond uit o.a. nog twee beeldjes voor de jongens, een t-shirt voor onszelf en een fles cognac. De t-shirts hebben de aardige tekts "No hurry in Africa". Uiteindelijk vertrokken we met ruim drie uur vertraging. De vlucht verliep verder normaal. We hadden in Londen nog net tijd om even een kop koffie te nemen voor we het vliegtuig richting Amsterdam instapten. Redelijk op tijd zijn we daar geland. Bij de bagageband begon opnieuw het wachten. Het duurde even voordat we (bijna) alle bagage hadden. Uiteindelijk bleek dat de koffer van Irene nog in Londen was achtergebleven. Inmiddels hadden we al de nodige afhalers gespot. Ook Wouter en Bas waren naar Schiphol gekomen om ons af te halen.
Na een lange en toch wel vermoeiende reis waren we om ongeveer half twaalf eindelijk thuis. Vol met indrukken en verhalen en met een heleboel foto's. Het is een ervaring geworden die ik voor geen goud had willen missen. Uganda zie ik hopelijk ooit nog eens terug.