Vandaag, dinsdag 6 mei, bleven we in Gulu. Hier zouden we ook we ook weer diverse gemeentes gaan bezoeken. De lunch gingen we gebruiken bij Manjeri. Volgens de planning dan. Eerst gingen we op bezoek bij Alice. We werden daar rondgeleid door een trotse vrouw. Terecht kan ze trots zijn op haar stukje van de gemeenschap. Ze heeft het best goed voor elkaar. We ontmoetten o.a. haar moeder. Ook hier keken we bij een graanmolen. En net als die van gisteren werkte deze niet helemaal naar behoren. Na dit bezoek gingen we eerst langs het huis van Alice en daarna naar haar kerkgemeenschap (of misschien was de volgorde ook wel anders, maar ja, als je te lang wacht met je verhaal opschrijven heb je het soms niet helemaal meer op het juiste rijtje!). In de kerk hielden we ook weer een toespraak, we zongen en werden ook toegezongen. Daarna was het tijd voor de kado's. We kregen ieder persoonlijk een t-shirt uit Gulu. Voor de groep c.q. De Ark, kregen we een o.a. een vaandel met een bijbeltekst. Naast het huis van Alice zit een kantoortje dat we bezochten. Alleen Koos bekeek de bakkerij die hier ook is.
Hierna gingen we richting de kerk waar Manjeri bij hoort. Die lag een beetje in het niemandsland leek het wel. Dat komt omdat de mensen hier lange tijd niet naartoe durfden te komen vanwege de burgeroorlog. We werden vreselijk enthousiast ontvangen door een groep dansende en zingende kinderen. Geweldig was dat weer. Ook hier in de kerk volgde het vertouwde ritueel.
Het was de bedoeling dat we hierna bij Manjeri thuis gingen lunchen en daarna naar het IDP camp (vluchtelingenkamp) zouden gaan. Gezien echter het feit dat het programma weer vreselijk uitliep besloten we om eerst naar het kamp te gaan. Van de lunch zouden we dan het diner maken (zo hoefden we ook niet in het hotel te dineren). Vlak voordat we bij het kamp waren stopten we eerst bij een project. Nu eens niet iets met geiten of graanmolens. Hier werden stenen gebakken.
Zelfs hier midden in de rimboe werden we ontvangen met zang en dans. De groep die hier ter verwelkoming stond ging lopend naar het kamp terug en wij volgden in de bus. We stopten vlak bij de kerk in het kamp. Eerst gingen we daar naar binnen voor gebed. De rest van het programma was buiten, voor de kerk. Ook hier kregen we weer een aantal testemonies te horen. Zeer aangrijpend was het verhaal van een jonge vrouw, die later de vrouw van één van de predikanten bleek te zijn.
Na haar verhaal stortte ze in en werd ze heel lief door Proscovia geroost. Tineke en ik hebben haar nog een tijdje over haar rug geaaid. Je zou wel meer willen doen maar je weet niet wat. Even later stond ze weer fier vooraan tijdens het zingen en dansen. Om een beetje de verhalen van ons af te reageren gingen we maar mee doen. Daar moesten de mensen erg om lachen. 't Zal ook wel een gek gezicht geweest zijn, die Mzungu's die aan het dansen waren. Tot slot was er ook hier weer eten. Het begon al te schemeren toen we eindelijk terug gingen en het was al bijna helemaal donker toen we bij Manjeri aankwamen. Daar hebben we in haar "eetkamer" eindelijk de lunch/het diner gebruikt. Ze had erg haar best gedaan en het smaakte best. Na de maaltijd hebben we nog heerlijk buiten gezeten onder een prachtige sterrenhemel. Rien vertelde een mooi verhaal, dat vertaald werd door een broer van Manjeri. Dat was echt een hoogtepunt van de avond. Het gevolg van dit alles was dat we weer erg laat in het hotel waren. We dronken nog een biertje (of iets anders) en gingen naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten