Gelezen over Afrika

In navolging van mijn gewaardeerde collega(blogger) schrijverdezes lijkt het mij aardig om eens iets te schrijven over een boek dat ik gelezen heb. Ik wil mij dan wel beperken tot een bepaald onderwerp of interessegebied. Het zal gezien de titel van mijn blog niet moeilijk zijn om te raden wat dat dan wel zou kunnen zijn. Kijk er ook mijn lijstje gelezen titels maar op na. Van de tot nu toe 14 vermelde boeken gaan er maar 5 niet over Afrika.
Ik ben benieuwd of ik dit net zo onderhoudend kan doen en onderbouwd als eerder genoemde collega. Om het mezelf iets makkelijker te maken begin ik met het boek dat ik net uit heb.
Dit boek werd mij onlangs aangeraden door een andere collega. Zij weet van mijn interesse voor Afrika en dacht dat het misschien iets voor mij zou kunnen zijn om te lezen. Ze wist toen we het erover hadden echter niet precies de juiste titel en zelf had ik dus ook geen idee. Twee weken later kwam ze toch met het boek aan. Op dat moment was ik nog in een ander boek bezig maar tijdens de kerstdagen ben ik dan toch in Chanda's geheim begonnen.




Chanda (16) vertelt in de ik-vorm over de ontwrichtende gebeurtenissen die in haar gezin en haar gemeenschap plaatsvinden als gevolg van aids. Centraal in het boek staan aids en het taboe op aids in Afrika. In het verhaal ontwikkelt Chanda zich van een gehoorzaam meisje naar een zelfbewuste jonge vrouw die vecht voor haar keuzes. Het karakter van Chanda is zeer goed uitgewerkt. De spanning wisselt gedurende het verhaal. In combinatie met de gebruikte flashbacks en flashforwards, maakt dit het verhaal levendig. Hoewel het eind positief is, zijn de thema's zwaar, bijvoorbeeld: het sterven van een zusje, seksueel misbruik, prostitutie, armoede, mishandeling, verminking en afstoting door familie. Een rauw boek met een emotionele lading. Hoewel deze fictieve wereld in Afrika werkelijkheid is, kan het confronterend zijn voor mensen uit de westerse wereld. Het boek is wereldwijd verschenen en bekroond. Vanaf ca. 14 jaar.

Het boek speelt zich af in een niet bestaand Afrikaans land. Ik vermoedde tijdens het lezen echter dat de schrijver toch ook enige binding had met o.a. Botswana. Dit door het gebruik van het woordje "Dumela", iets dat ik tijdens mijn verblijf in dit land ook regelmatig hoorde. In het dankwoord van Stratton las ik dat mijn vermoeden juist was.
De geciteerde recensie geeft goed de inhoud van het boek weer, ik kan daar weinig aan toevoegen. Ik vond het schrijnend om te lezen hoe buren en familieleden reageren op het feit dat Chanda's stiefvader en moeder en ook haar vriendinnetje Esther aan aids lijden. Ze durven het woord niet eens in de mond te nemen. Iets dat helaas maar al te reeël is (en niet alleen in Afrika lijkt mij). Er wordt niet over gepraat want als je het er niet over hebt is het er ook niet.
Gelukkig loopt dit boek nog redelijk goed af al is het niet echt een happy end. Chanda en haar broertje en zusje en haar vriendin met broertjes en zusjes proberen er in ieder geval iets van te maken. Dat zijn geluiden die ik tijdens mijn bezoeken aan Afrika afgelopen jaar ook gehoord heb. Mensen die proberen iets negatiefs om te buigen naar iets positiefs en op die manier iets voor anderen kunnen betekenen. Daarin schuilt de kracht van een volk als is het soms heel moeilijk terug te zien.

Dit boek is een jeugdboek en werd mij ook aangeraden door een collega die op de jeugdafdeling werkt. Om nog even in te gaan op het blog van schrijverdezes of een bibliothecaris van lezen moet houden en ook moet lezen ( en wat dan wel). Dat het moet lijkt me wat al te kort door de bocht. Maar het lijkt me dat het een stuk prettiger werkt als je toch gevoel hebt met waar je mee bezig bent. In ons geval boeken dus. Zelf heb ik sinds vorig jaar ontdekt dat ik het leuk vind om boeken in een bepaald thema te lezen. Er is keus genoeg. Dankzij een andere collega, die regelmatig boeken afschrijft en die ook weet van mijn interesse in Afrika heb ik nog een leuk stapeltje liggen en kan ik dus nog even vooruit. Ik ben dan wel geen bibliothecaris maar wel gek op lezen en op boeken. Tegenwoordig gebruik ik een boekenlegger met een uitspraak van Erasmus "Een leven zonder boeken is onleefbaar" en daar ben ik het helemaal mee eens.