De eerste dag

Het wordt nu langzamerhand toch wel tijd voor een soort van verslag van onze reis. De eerste dag was op donderdag 24 april. De avond ervoor hadden Koos en ik onze tas/koffer al gepakt. Bas was 's ochtends gewoon naar school gegaan. Wouter ging niet werken want hij had al een paar dagen behoorlijk last van een verkoudheid c.q kriebelhoest. Erg vermoeiend voor hem. We hebben rustig aan gedaan en waren toch al om een uur of twaalf eigenlijk wel klaar om te vertrekken. Maar ja, dan zouden we wel erg vroeg op Schiphol zijn. Uiteindelijk hebben we het tot een uur of kwart over één uitgehouden en toen zijn we toch maar naar de halte van de Zuidtangent gegaan. Dat is net twee minuten lopen dus voor ons was het absoluut niet nodig dat er iemand met een auto richting vliegveld ging.
Op Schiphol waren we niet helemaal de eersten. Zo op zijn tijd druppelden alle Uganda gangers binnen. Al dan niet vergezeld van één of meer wegbrengers. Op een gegeven moment kwam Koos erachter dat hij waarschijnlijk zijn malariapillen thuis had laten liggen. Dat is niet echt handig natuurlijk. Zoals al eerder gemeld wonen wij niet zover van Schiphol. Eén telefoontje naar huis was voldoende om Wouter te mobiliseren om in de auto te stappen, met pillen, en deze even langs te brengen. Dat lukte allemaal op tijd. Terwijl wij al aan het inchecken waren kwam Wouter langs en Koos achteraan aansluiten zodat hij ook netjes meemocht met het vliegtuit. Een aantal uitzwaaiers waren al weer vertrokken omdat ze nodig andere verplichtingen hadden. Met de overigen gingen wij nog even iets drinken aan de "buitenkant" van de douane. Toen we eenmaal zaten kwam ook Corrie nog even langs om uit te zwaaien. Dat waardeerden we allemaal wel heel erg.
Het werd tijd om nu echt afscheid te nemen en de gate op te gaan zoeken. Het vliegtuig vertrok redelijk op tijd zodat we in Londen voldoende tijd overhadden voor de overstap. We moesten met een bus van de éne naar de andere terminal en hebben daar eerst gezamenlijk gegeten.


Ik nam de originele Fish and Chips. Ook het volgende vliegtuig vertrok met niet al te veel vertraging. Dat werd een lange zit. Toen we goed en wel onderweg waren kregen we ook in het vliegtuig nog iets te eten en te drinken. Op een bepaald moment werden de lichten wat gedoofd zodat diegenen die dat wilden hun ogen dicht konden doen. De rest kon zich vermaken met allerlei diverse films etc. Zelf heb ik een groot stuk van De Vliegeraar gezien, totdat toch ook mijn oogleden wel wat al te zwaar werden.