voorbereidingen en nog meer van dat soort zaken

Het wordt weer tijd voor een kleine update wat betreft onze reis. Op 15 maart hebben we een middag besteed aan nog wat voorbereidingszaken. Er kwam een meneer van Icco een verhaal houden over hoe je veilig dit soort reizen kan maken. Hij had een aantal nuttige tips en informatie. Dingen die eigenlijk allemaal heel logisch zijn, gewoon een kwestie van je gezond verstand gebruiken. Toch was het goed dat dit eens zo voor je op een rijtje werd gezet. Daarna was er een jongedame uit Uganda waar we ook nog was praktische tips van gekregen hebben. We sloten af met een hapje en een drankje.
Woensdag hierop moesten Koos en ik ons melden bij het gezondheidscentrum voor onze twee resterende prikken. Vanwege onze reis naar Mexico van vorig jaar hadden we er maar twee nodig. Een herhaling voor hepatitis A en één voor gele koorts. Deze is zeer zeker verplicht en daarvoor kregen we een stempel in ons inentinspaspoort. Koos moest daarvoor echter nog weer op en neer naar huis. Hij had deze boekjes in zijn kantoortas laten zitten en hij had dus nog tijd gehad om de tas thuis neer te zetten. De prikken stellen eigenlijk niet zoveel voor vind ik. Eigenlijk moet ik zeggen de prik. Want bij zowel Koos als bij mij werd er maar één keer geprikt en daar werden dan twee flesjes door gespoten. Ik had er net als vorige keer totaal geen last van. Vreemd genoeg heb ik wel een paar dagen een blauwe plek gehad daar waar ik geprikt ben, maar dat is dan ook alles. Ook hebben we onze malariapillen al in huis. Wat een dure dingen zijn dat zeg. Meer dan € 3,-- per stuk.

Zaterdag hebben we weer gewandeld. De één na laatste etappe deze keer. Uiteindelijk was dit iets meer dan 21 km. Het weer viel nog alleszins mee vond ik. Er werd allerlei noodweer verwacht. We startten zelfs met een flauw zonnetje. Dat hield echter niet lang stand, maar toch hebben we het het grootste deel van de toch droog gehouden. Wat jammer was was dat de horecagelegenheden die we tegen kwamen allemaal gesloten waren. We hebben dus alleen koffie uit de thermoskannen gehad. Ook geen probleem hoor, er was genoeg.
De plek waar we stonden was niet heel erg handig. Er wilde een paar keer een auto langs en toen moest alles weer opgepakt worden. Het was echter wel zodanig ruim dat er 25 mensen niet op de weg hoefde te staan. Dat is toch ook wel aangenaam, dat iedereen weer veilig en heel bij het eindpunt arriveert.
Het laatste stuk was helaas nogal een behoorlijk drassig dijkje. Dat had tot gevolg dat ik weer last kreeg van mijn knie. Deze keer was het de linker. Ik verdraaide die toen ik dat dijkje afstapte.
Nou ja, maar weer eens een keer mijn oefeningen doen, dat kan ook geen kwaad denk ik.



Hiernaast zie je het dijkje dat dus zo drassig was.
Dat leverde ook weer behoorlijk vieze broeken op. Waar zouden we toch zijn zonder wasmachines.





Op tweede paasdag kregen we van mijn ouders nog een keer een sponsorbijdrage voor het wandelen. We worden allemaal erg nieuwsgierig naar het totaalbedrag dat we mee gaan nemen. Iemand opperde al om beveiliging in te huren. Maar ach we hebben die veiligheidstraining gehad, dus we kunnen het zelf wel oplossen denk ik.

De aanhouder wint

Zoals in het vorige berichtje te zien en te horen is, weet ik nu hoe ik een eigen filmpje op dit blog moet zetten. Nu nog eens kijken of het vanaf You tube ook lukt. Zoveel verschil zou er niet moeten zijn. Eerst maar eens een leuk filmpje zoeken. Misschien geeft de tag Uganda iets aardigs.
Een filmpje over raften op de Nijl vond ik wel leuk, is ook niet zo groot. Maar helaas, steeds een foutmelding. Ik zie ook even nog niet hoe ik dit filmpje eerst zelf kan op slaan om het vervolgens vanaf mijn documenten ofzo op het blog te krijgen. Dan nog maar eens het gezang. Deze keer vanuit het Internationaal vrouwenarchief? Of hoe het ook alweer heten mag. Als het niet correct is hoop ik dat er iemand mij corrigeert. Dan kan ik het alsnog aanpassen.

Filmpje ??

Een filmpje op mijn 23dingenblog is geen probleem.(met nogmaals dank aan collega Koekelekootje) Op mijn Afrikaanse avonturen gaat het toch wat moeizamer. Ik bedacht me dat het leuk zou zijn om daar een klein filmpje op te zetten dat een paar jaar geleden is gemaakt. We gingen toen op tweede pinksterdag met het stoomtreintje van Hoorn naar Medemblik. Een ontzettend leuke tocht was dat met onze dames. Tijdens de rit barstten ze spontaan in gezang uit. En daar is dus een klein filmpje van gemaakt. Of zou het niet klein genoeg zijn. Blogger heeft wel een icoontje voor het toevoegen van een video maar helaas, echt duidelijk vind ik dat nou ook weer niet. Ik krijg in ieder geval constant een foutmelding. Dat is jammer, want het is zo'n leuk filmpje. Maar ja, misschien vind ik nog een keer een oplossing en kunnen jullie alsnog genieten van het meerstemmig gezang van onze dames.

Inkopen

Afgelopen zaterdag zijn we maar eens op pad gegaan om de nodige inkopen te doen i.v.m. onze reis naar Uganda en mijn avontuur in Botswana. Zo'n reis vraagt namelijk wel wat andere dingen qua bagage dan een simpele kampeertrip in Europa. Omdat ik tijdens zo'n kampeervakantie al vaak lek geprikt wordt door de muggen (en ook omdat het in Afrika zeker verstandig is zo'n ding bij je te hebben) was één van de gewenste aankopen een klamboe. Koos was al eens op vooronderzoek geweest en had bij de firma Soellaart
informatie ingewonnen. Op onze route kwamen we echter eerst nog bij de ANWB terecht. Er stonden een aantal rekken met afgeprijsde artikelen. Daar hebben we, als rechtgeaarde Hollanders, eerst even staan neuzen. Resultaat: 1 broek + 1 overhemd voor Koos en een t-shirt met lange mouwen (100 % katoen, ook dat nog) voor meer dan de helft van de prijs. In de rij bij de kassa zagen we een standaard met daarin o.a. de door ons gezochte klamboe. Dus daar ook maar drie van gekocht. Ook één voor onze dochter. Het schijnt dat er nogal wat "ongedierte"te vinden is daar waar zij naar toe gaat. Dit in de vorm van bijvof anders een lekkere grote
Ook niet iets waar je echt op zit te wachten om dat steeds uit je slaapzak te moeten verwijderen.
Ach en omdat we toch aan het uitgeven waren ook nog maar twee pakjes anti-muggendoekjes meegenomen. Voor als we de Deet of aanverwante artikelen vergeten lijkt ons dat wel handig in de handbagage.
Na de ANWB bezochten we een souvenirwinkeltje onder de Bavo. Want voor je gastgezin neem je wat mee zo is een goede gewoonte. Op de laatste vergadering hadden we overlegd dat we voor ieder gastgezin tenminste iets van Delfts blauw (of wat daar voor door moet gaan in ieder geval) mee zouden nemen. Na lang aarzelen onze keus bepaald en ook nog maar een handvol klompjes aan een lintje meegenomen. Voor de eventuele kinderen in de gastgezinnen. We vonden allebei één Delfts blauw geval genoeg. Nu nog verzinnen wat we dan als tweede kadootje meenemen. We verblijven, voor zover we het nu begrepen hebben, in twee gastgezinnen. Er vanuit gaande dat Koos en ik bij elkaar gehuisvest worden hebben we dus voldoende Delfts spul bij ons. We staan open voor allerlei ideeen. Maar het moet wel nog in de koffer passen en niet te zwaar zijn.
In een leuk klein eettentje hebben we toen eerst even geluncht. Daarna kwamen we toch ook nog bij Soellaart terecht. Daar gekeken naar iets wat we op de huid kunnen dragen om het geld (we moeten nogal wat cash meenemen). Ook daarin zijn we geslaagd. Over eventueel een lakenzak denken we nog even na.
Aangezien onze dochter jarig is tijdens haar verblijf willen we haar op haar afscheidsfeestje (2e paasdag) een kadootje geven. Ook daarin zijn we geslaagd. Wat het is verraad ik nog even niet. Stel je voor dat ze per ongeluk dit blog onder ogen krijgt. Is de verrassing weg.
Volgens Koos was de Bruna in Haarlem schuin tegenover de V&D. Ik had daar namelijk een reisgidsje over Uganda gezien en we hadden nog een boekenbon van Bruna. Maar ja, daar vergiste Koos zich toch echt in. Het was niet Bruna maar concurrent AKO en daar kan je dan de boekenbon van eerstgenoemde niet besteden.
Toen vonden we het welletjes geweest met shoppen en besloten we nog even een biertje te drinken bij de Ierse Pub in Haarlem. Daarna bepakt en bezakt weer met de bus terug naar huis.

Het tweede avontuur in zicht

Het wordt tijd om weer eens iets te schrijven over mijn Afrikaanse avonturen. Het tweede avontuur begint namelijk ook al aardig vorm te krijgen. Ik heb onlangs via Fox reizen een zogenaamd starterspakket geboekt naar Johannesburg, Zuid-Afrika.
Ook voor deze trip is een aanleiding natuurlijk. Die begint bij onze dochter. Zij heeft alle langere tijd in haar hoofd om enige tijd in het buitenland vrijwilligerswerk te gaan doen. Na lang wikken en wegen, zo is onze Ilse nu eenmaal, heeft ze besloten om via Livingstone naar Botswana te gaan. Toen ik van die plannen hoorde riep ik spontaan dat dit een mooie gelegenheid zou zijn om van de enorme hoeveelheid vrije uren die ik nog te goed had af te komen. Daar is na mijn spontane uitroep natuurlijk eerst nog eens goed naar gekeken. Je kan wel dagen zat hebben, maar de portemonnee is nu eenmaal niet van elastiek. Toch hebben we besloten dat dit tripje er ook nog wel af kon dit jaar. Na overleg met Ilse kwamen we erop uit dat het eind van haar verblijf in Botswana een goed tijdstip zou zijn om bezoek te ontvangen. Vandaar dat ik op 31 juli a.s. in Dusseldorf op het vliegtuig stap om vervolgens via een overstap in Dubai (zo kom je nog eens ergens) naar Johannesburg te vliegen. Daarna moet ik nog met een bus naar Gabarone, de hoofdstad van Botswana om daarna nog door te reizen naar het project waar Ilse dan is.
Het is de bedoeling dat ik daar een paar dagen blijf en wat we daarna gaan doen? Nog geen flauw idee. Misschien is er wel gelegenheid om wat te spotten of anders misschien een












Ik hou jullie op de hoogte!