Ontvangst op Entebbe

Het was een lange nachtvlucht naar Entebbe. Een aantal van ons kregen het voor elkaar om een paar uurtjes te slapen. Dat lukte mij niet echt. Al zakten halverwege de film De Vliegeraar mijn ogen steeds vaker dicht. Toen we redelijk op tijd geland waren bleek dat het buiten echt hoosde van de regen! Dit ontlokte al een opmerking als "zijn we hiervoor nu naar Oeganda gevlogen?" Onder een overkapping en een paar enorme paraplu's door werden we een bus in geloodst om vervolgens over een afstand van nog geen 20 meter naar de aankomsthal te rijden.
Eerst moest er een visum aangeschaft worden daarna begon het wachten op de bagage. We begonnen ons af te vragen wie er op ons zouden staan te wachten en hoeveel mensen er zouden staan. Zouden we ze wel herkennen en zij ons wel? Toen we door de deur gingen hoefden we daar niet over te twijfelen. Er stormde een grote groep vrouwen en kinderen (met bloemen!!) op ons af.
Op het eerste filmpje zie je ons staan wachten buiten op de bus die ons naar Kampala zou brengen. Later bleek dat de vrouw in het gestreepte pak onze gastvrouw Grace was die met haar zoontjes de groep kwam begroeten op het vliegveld.




Het volgende clipje geeft een impressie van onze eerste rit in de bus waar er nog veel meer van kwamen. Deze keer zat de bus extra vol.