Nog een reisdag

Na een redelijke nachtrust werd ik toch ook op tijd weer wakker. Ik heb nog wat na liggen doezelen in bed, voor zover dat mogelijk was met die overtrekkende vliegtuigen. Nadt ik opgestaan was eerst nog maar eens een lekkere douche genomen want wie wist wanneer ik daar weer aan toe zou komen. Het ontbijt was al net zo gevarieerd als het diner van de avond ervoor. Het was dus wat dat betreft een goede start van de dag. Bij de receptie geïnformeerd of het mogelijk was een taxi naar het busstation te bestellen. Dat bleek geen probleem te zijn. Afgesproken dat ik om uiterlijk één uur zou vertrekken. Ik haalde dus maar mijn bagage van de kamer en pakte weer het boek. Lekker hoor zo'n reis waarbij je veel moet wachten. Je komt eens aan lezen toe. Ook nog een kopje koffie erbij, ik zat prima. Totdat Ilse mij een berichtje stuurde. "Mama, heb je er erg in dat de bus niet om twee uur maar al om één uur vertrekt?" Ja, dat komt er dus van als je je papieren niet goed naleest. Daar stond inderdaad ook één uur. Geen probleem, de taxi zou een uur eerder mij op komen halen. Terug naar het boek dan maar.
Tegen twaalven begon ik toch af en toe maar eens stiekem te kijken of ik al een taxichauffeur zag bij de balie. Maar nee hoor, er zat alleen een jonge man bij het bureautje van de boekingsjuffrouw. Die was er zelf niet dus hij zou wel haar waarnemer zijn. Klein misverstand. Hij bleek dus wel degelijk de chauffeur te zijn die mij naar het busstation zou brengen. Uiteindelijk dus toch wat overhaast het hotel uitgerend om nog net een half uur van te voren bij het busstation aan te komen. Daar eerst op zoek naar het loket van Intercape, de maatschappij die naar Gabarone rijdt. Onmiddellijk hierna maar in de rij bij de juiste deur gaan staan. Zoveel tijd had ik niet meer over. Toen de poort open ging stond ik bijna vooraan. Er stond nog een redelijke grote groep blanken in de rij maar die hoorden bij elkaar en lieten mij voorgaan. Het bleek een reisgezelschap Italianen te zijn die net waren aangekomen voor een rondreis van een maand door een aantal Afrikaanse landen. De bus zag er vrij redelijk uit. Ik kwam naast een jonge dame terecht waar ik helaas niet zoveel aanspraak aanhad. Ze zette vrij snel haar Ipod op. In een bus lezen vind ik niet zo prettig dus het boek bleef gedurende de reis in mijn tas. Na een aantal uur was er even gelegenheid om de benen te strekken en bij een wegrestaurant wat te eten te kopen. Dat heb ik ook maar gedaan want door mijn snelle vertrek uit het hotel had ik geen gelegenheid gehad om nog iets te eten. Na een minuut of twintig ging de bus weer verder.
Om een uur of half zeven(ik geloof zelfs nog iets eerder) kwamen we bij de grens. We moesten er allemaal uit en ook de bagage werd uit de bus gehaald. Met de bagage moesten we eerst een kantoortje aan Zuid-Afrikaanse kant in om een formuliertje in te vullen. Daarna liepen we zo'n 200 meter over niemandsland en gingen aan Botswaanse kant een ander kantoortje in. Hier moesten we het formuliertje inleveren en kregen we een paar stempels in ons paspoort. Eenmaal buiten het kantoor was het wachten tot iederen op deze manier de grens was gepasseerd voordat de bus weer ingeladen werd. Dit was toch een oponthoud van ruim een half uur. Nadat we eindelijk weer allemaal in de bus zaten was het nog een uur rijden eer we in Gabarone aankwamen. Keurig op tijd overigens (niet echt Afrikaans dus). Daar stond een heel welkomstcommitee op mij te wachten. Ilse was er samen met Corine (die reed de auto). Olga was de hele dag al in Gabarone geweest. Omdat Martin nog maar twee dagen hier was vonden de dames het niet zo leuk voor hem om hem dan al een hele tijd alleen in huis te laten dus hij was ook meegekomen. Het was nog een zeker een uurtje rijden voor we in Mochudi aankwamen. Eenmaal daar maakte ik de eerste keer het avontuur met de garagedeur mee. Het is namelijk nog al een hele toer om een auto in de garage te krijgen. De deur heeft nogal een gebruiksaanwijzing. Je hebt inmiddels vier mensen nodig om 'm open te houden terwijl nummer vijf dan de auto in de garage zet. Eenmaal binnen wees Ilse mij eerst de kamer waar ik een paar dagen zou slapen. Eten hoefde ik niet echt meer, maar een kopje thee ging er nog wel in. Niet al te laat kwam er dan ook een eind aan reisdag nummer 3.