Weer terug van het tweede avontuur

Sinds zaterdagavond ben ik dan weer thuis, terug van mijn tweede Afrikaanse avontuur. Heel anders dan het eerste maar minstens net zo leuk. Het was goed om na zo'n vijf maanden onze Ilse weer te kunnen zien en spreken. Fijn om nu met eigen ogen te zien waar ze deze periode mee bezig is geweest. Ook de paar dagen vakantie in het Noorden van Botswana waren erg de moeite waard.
Laat ik maar bij het begin beginnen.
Op 31 juli vertrok ik 's middags met de trein richting Dusseldorf. Ik had mezelf de luxe veroorloofd van een 1e klas kaartje. Alleen was de airco niet 1e klas. In de coupe waar mijn zitplaats was gereserveerd was deze namelijk uitgevallen. En dan zit je toch echt niet zo lekker. Dat was snel opgelost want in een andere coupe was nog wel plaats over.
Mijn kaartje was tot Duisburg, dus daar moest ik nog een kaartje naar het vliegveld kopen. Dat was avontuur nummer 1 van deze reis. Ik had al van Wouter begrepen dat de automaat wat moeilijk te bedienen was. Eerst dus maar eens bij de servicebalie vragen hoe ik dit moest aanpakken. Nu, bij de automaat dus. Ja meneer, maar die neemt mijn kaart niet. Tot zover de service van de Deutsche Bundesbahn. Want verder kwam ik niet bij deze meneer. Gelukkig zag ik ook nog zoiets als een loket. Dus daar maar in de rij gaan staan. Nee mevrouw, dan moet u bij de automaat zijn of bij de servicebalie vragen. Gelukkig bedacht ik om te vragen of er ook cash betaald kon worden bij de automaat. En ja hoor, dat kon ook nog. Ik had net voldoende muntgeld in mijn portemonnee omdat bedrag op te kunnen hoesten. Inmiddels stond nog steeds dezelfde dame bij de automaat die er ook al stond toen ik bij het loket kwam. Dat beloofde niet veel goeds dacht ik. Laat dat nu dan eens een keer meevallen. Ik was vrij snel klaar met het kopen van een kaartje. Volgende stap was het vinden van de trein naar het vliegveld. Dat ging allemaal redelijk vlot en ik hoefde ook niet zo lang te wachten tot er een trein kwam. In deze trein was het wat lastig om mijn bagage ergens neer te zetten maar met hulp van een aardige jonge dame lukte dat ook. Het volgende station moest ik er al weer uit en ik had natuurlijk geen conducteur gezien. Ook in Duitsland betaal je dus niet om gecontroleerd te worden maar om vervoerd te worden. Het bleek dat ik nog met een soort kabeltreintje verder moest naar het vliegveld. Dat leverde ook niet zo'n probleem op.
Eenmaal op het vliegveld begon het lange wachten. Nog meer dan vier uur voordat mijn vliegtuig zou vertrekken. Eerst maar eens er bij gaan zitten om te kijken waar de balie van Emirates was. Dat bleek recht voor mijn neus te zijn. Toen maar het eerste boek uit mijn tas gepakt en een poos gelezen. Ook even wat gedronken en nog meer gelezen. Na een paar uur was er enige activiteit bij de balies te bespeuren en kon ik mijn bagage afgeven. Ik hoefde niet meer in te checken want dat had ik thuis al gedaan. Dan maar doorlopen door de douane. Kleine vergissing bleek achteraf. Het toestel vertrok van een pier bij hal C. Daar was dus bitter weinig te beleven. Er was welgeteld één dutyfree shop, één boekwinkel en één restaurant. Er bleef dus niet veel over dan daar maar eens een hapje te eten en ergens te gaan zitten om nog maar eens wat te gaan lezen. Gelukkig was het boek "De tolk" erg boeiend. Zo ging de tijd nog redelijk snel. Terwijl ik zat te wachten kwam het vliegtuig aan de gate. Wat later dan gepland, maar ook weer niet zo heel veel, vertrok ik dan richting Dubai. In het vliegtuig kregen we eerst nog iets te eten en te drinken en even later gingen de lichten uit. Einde van een eerste reisdag.