Nog een reisdag

Na een redelijke nachtrust werd ik toch ook op tijd weer wakker. Ik heb nog wat na liggen doezelen in bed, voor zover dat mogelijk was met die overtrekkende vliegtuigen. Nadt ik opgestaan was eerst nog maar eens een lekkere douche genomen want wie wist wanneer ik daar weer aan toe zou komen. Het ontbijt was al net zo gevarieerd als het diner van de avond ervoor. Het was dus wat dat betreft een goede start van de dag. Bij de receptie geïnformeerd of het mogelijk was een taxi naar het busstation te bestellen. Dat bleek geen probleem te zijn. Afgesproken dat ik om uiterlijk één uur zou vertrekken. Ik haalde dus maar mijn bagage van de kamer en pakte weer het boek. Lekker hoor zo'n reis waarbij je veel moet wachten. Je komt eens aan lezen toe. Ook nog een kopje koffie erbij, ik zat prima. Totdat Ilse mij een berichtje stuurde. "Mama, heb je er erg in dat de bus niet om twee uur maar al om één uur vertrekt?" Ja, dat komt er dus van als je je papieren niet goed naleest. Daar stond inderdaad ook één uur. Geen probleem, de taxi zou een uur eerder mij op komen halen. Terug naar het boek dan maar.
Tegen twaalven begon ik toch af en toe maar eens stiekem te kijken of ik al een taxichauffeur zag bij de balie. Maar nee hoor, er zat alleen een jonge man bij het bureautje van de boekingsjuffrouw. Die was er zelf niet dus hij zou wel haar waarnemer zijn. Klein misverstand. Hij bleek dus wel degelijk de chauffeur te zijn die mij naar het busstation zou brengen. Uiteindelijk dus toch wat overhaast het hotel uitgerend om nog net een half uur van te voren bij het busstation aan te komen. Daar eerst op zoek naar het loket van Intercape, de maatschappij die naar Gabarone rijdt. Onmiddellijk hierna maar in de rij bij de juiste deur gaan staan. Zoveel tijd had ik niet meer over. Toen de poort open ging stond ik bijna vooraan. Er stond nog een redelijke grote groep blanken in de rij maar die hoorden bij elkaar en lieten mij voorgaan. Het bleek een reisgezelschap Italianen te zijn die net waren aangekomen voor een rondreis van een maand door een aantal Afrikaanse landen. De bus zag er vrij redelijk uit. Ik kwam naast een jonge dame terecht waar ik helaas niet zoveel aanspraak aanhad. Ze zette vrij snel haar Ipod op. In een bus lezen vind ik niet zo prettig dus het boek bleef gedurende de reis in mijn tas. Na een aantal uur was er even gelegenheid om de benen te strekken en bij een wegrestaurant wat te eten te kopen. Dat heb ik ook maar gedaan want door mijn snelle vertrek uit het hotel had ik geen gelegenheid gehad om nog iets te eten. Na een minuut of twintig ging de bus weer verder.
Om een uur of half zeven(ik geloof zelfs nog iets eerder) kwamen we bij de grens. We moesten er allemaal uit en ook de bagage werd uit de bus gehaald. Met de bagage moesten we eerst een kantoortje aan Zuid-Afrikaanse kant in om een formuliertje in te vullen. Daarna liepen we zo'n 200 meter over niemandsland en gingen aan Botswaanse kant een ander kantoortje in. Hier moesten we het formuliertje inleveren en kregen we een paar stempels in ons paspoort. Eenmaal buiten het kantoor was het wachten tot iederen op deze manier de grens was gepasseerd voordat de bus weer ingeladen werd. Dit was toch een oponthoud van ruim een half uur. Nadat we eindelijk weer allemaal in de bus zaten was het nog een uur rijden eer we in Gabarone aankwamen. Keurig op tijd overigens (niet echt Afrikaans dus). Daar stond een heel welkomstcommitee op mij te wachten. Ilse was er samen met Corine (die reed de auto). Olga was de hele dag al in Gabarone geweest. Omdat Martin nog maar twee dagen hier was vonden de dames het niet zo leuk voor hem om hem dan al een hele tijd alleen in huis te laten dus hij was ook meegekomen. Het was nog een zeker een uurtje rijden voor we in Mochudi aankwamen. Eenmaal daar maakte ik de eerste keer het avontuur met de garagedeur mee. Het is namelijk nog al een hele toer om een auto in de garage te krijgen. De deur heeft nogal een gebruiksaanwijzing. Je hebt inmiddels vier mensen nodig om 'm open te houden terwijl nummer vijf dan de auto in de garage zet. Eenmaal binnen wees Ilse mij eerst de kamer waar ik een paar dagen zou slapen. Eten hoefde ik niet echt meer, maar een kopje thee ging er nog wel in. Niet al te laat kwam er dan ook een eind aan reisdag nummer 3.

Reisdag 2

De volgende ochtend, met inmiddels 2 uur tijdsverschil, gingen de lichten weer op tijd aan. Omdat het zo erg vroeg was zat een ontbijt er kennelijk niet in. Om half zeven landde het toestel in Dubai. Daar was het al ruim 35 graden. Gelukkig merkte ik daar niet zo heel veel van omdat ik niet echt naar buiten hoefde. Ik hoefde alleen maar ruim 4 uur te wachten op het vliegveld op mijn transfer naar Johannesburg. Nou, dan kon ik lekker even gaan zitten en nog wat lezen in mijn boek zou je denken. Vergeet het maar. Zitten was er niet bij. Wat een enorme drukte op dat vliegveld zo vroeg zeg. Er waren stoelen zat alleen waren die allemaal bezet. Of er zat iemand op of er lag iemand onder te slapen. Ik heb nog nooit zoveel mensen op de grond zien liggen slapen. Omdat ook nog niet duidelijk was van welke gate mijn volgende toestel vertrok zat er niet veel anders op dan maar wat heen en weer te slenteren. Toen ik toch wel erge trek kreeg ben ik op zoek gegaan naar een gelegenheid waar ik zoiets als een ontbijtje zou kunnen krijgen (en dat dan ook nog te betalen was met creditcard, want ik had natuurlijk niet de munteenheid uit de Verenigde Arabische Emiraten. Het ontbijt was ook een gelegenheid om eventjes op een stoel te kunnen zitten. Tegen mijn gewoonte in ook maar een kop koffie bij het ontbijt genuttigd. Ik moest nog wel een aantal uren wakker zien te blijven. Daarna weer verder geslenterd en toen eenmaal bekend was waarvandaan het vliegtuig vertrok daar wat op de grond gezeten. Na ruim 4 uur wachten vertrok dan eindelijk de volgende vlucht richting Zuid-Afrika. Geen noemenswaardige vertraging dus dat liep lekker. In de aankomsthal eerst geprobeerd wat Rand te pinnnen maar dat lukte niet. Dan maar de shuttlebus naar het hotel opgezocht. De man die mij dat busje wees was niet zo tevreden met de fooi die ik hem gaf. Meneer vond euromunten eigenlijk niet goed genoeg. Jammer dan, hij moest het er mee doen. De chauffeur van het busje was zo aardig om eerst met mij langs een pinautomaat te rijden die wèl mijn creditcard accepteerde. Om vijf uur was ik dan in het hotel. Dat zag er helemaal niet verkeerd uit. Een luxe badkamer met bad en douche en een lekker bed. Ik ontdekte het gemak van een eigen creditcard. Zoveel contant geld had ik eigenlijk helemaal niet nodig. Na een lekker bad ging het diner er prima in. Het was erg uitgebreid en lekker en (bleek achteraf) ook helemaal niet zo duur. Ik ging niet al te laat naar bed en toen bleek het enige minpuntje van het hotel. Het lag precies onder de aanvliegroute naar het vliegveld van Johannesburg. Gelukkig was ik zo moe dat ik toch wel redelijk snel in slaap viel.

Weer terug van het tweede avontuur

Sinds zaterdagavond ben ik dan weer thuis, terug van mijn tweede Afrikaanse avontuur. Heel anders dan het eerste maar minstens net zo leuk. Het was goed om na zo'n vijf maanden onze Ilse weer te kunnen zien en spreken. Fijn om nu met eigen ogen te zien waar ze deze periode mee bezig is geweest. Ook de paar dagen vakantie in het Noorden van Botswana waren erg de moeite waard.
Laat ik maar bij het begin beginnen.
Op 31 juli vertrok ik 's middags met de trein richting Dusseldorf. Ik had mezelf de luxe veroorloofd van een 1e klas kaartje. Alleen was de airco niet 1e klas. In de coupe waar mijn zitplaats was gereserveerd was deze namelijk uitgevallen. En dan zit je toch echt niet zo lekker. Dat was snel opgelost want in een andere coupe was nog wel plaats over.
Mijn kaartje was tot Duisburg, dus daar moest ik nog een kaartje naar het vliegveld kopen. Dat was avontuur nummer 1 van deze reis. Ik had al van Wouter begrepen dat de automaat wat moeilijk te bedienen was. Eerst dus maar eens bij de servicebalie vragen hoe ik dit moest aanpakken. Nu, bij de automaat dus. Ja meneer, maar die neemt mijn kaart niet. Tot zover de service van de Deutsche Bundesbahn. Want verder kwam ik niet bij deze meneer. Gelukkig zag ik ook nog zoiets als een loket. Dus daar maar in de rij gaan staan. Nee mevrouw, dan moet u bij de automaat zijn of bij de servicebalie vragen. Gelukkig bedacht ik om te vragen of er ook cash betaald kon worden bij de automaat. En ja hoor, dat kon ook nog. Ik had net voldoende muntgeld in mijn portemonnee omdat bedrag op te kunnen hoesten. Inmiddels stond nog steeds dezelfde dame bij de automaat die er ook al stond toen ik bij het loket kwam. Dat beloofde niet veel goeds dacht ik. Laat dat nu dan eens een keer meevallen. Ik was vrij snel klaar met het kopen van een kaartje. Volgende stap was het vinden van de trein naar het vliegveld. Dat ging allemaal redelijk vlot en ik hoefde ook niet zo lang te wachten tot er een trein kwam. In deze trein was het wat lastig om mijn bagage ergens neer te zetten maar met hulp van een aardige jonge dame lukte dat ook. Het volgende station moest ik er al weer uit en ik had natuurlijk geen conducteur gezien. Ook in Duitsland betaal je dus niet om gecontroleerd te worden maar om vervoerd te worden. Het bleek dat ik nog met een soort kabeltreintje verder moest naar het vliegveld. Dat leverde ook niet zo'n probleem op.
Eenmaal op het vliegveld begon het lange wachten. Nog meer dan vier uur voordat mijn vliegtuig zou vertrekken. Eerst maar eens er bij gaan zitten om te kijken waar de balie van Emirates was. Dat bleek recht voor mijn neus te zijn. Toen maar het eerste boek uit mijn tas gepakt en een poos gelezen. Ook even wat gedronken en nog meer gelezen. Na een paar uur was er enige activiteit bij de balies te bespeuren en kon ik mijn bagage afgeven. Ik hoefde niet meer in te checken want dat had ik thuis al gedaan. Dan maar doorlopen door de douane. Kleine vergissing bleek achteraf. Het toestel vertrok van een pier bij hal C. Daar was dus bitter weinig te beleven. Er was welgeteld één dutyfree shop, één boekwinkel en één restaurant. Er bleef dus niet veel over dan daar maar eens een hapje te eten en ergens te gaan zitten om nog maar eens wat te gaan lezen. Gelukkig was het boek "De tolk" erg boeiend. Zo ging de tijd nog redelijk snel. Terwijl ik zat te wachten kwam het vliegtuig aan de gate. Wat later dan gepland, maar ook weer niet zo heel veel, vertrok ik dan richting Dubai. In het vliegtuig kregen we eerst nog iets te eten en te drinken en even later gingen de lichten uit. Einde van een eerste reisdag.

Even snel

Even snel vanuit het verre Afrika een berichtje, zonder foto's want dat wordt toch echt te ingewikkeld. Ik heb het hier prima naar mijn zin. Ben samen met Ilse in het uiterste noorden van het land op vakantie geweest. Dat was echt prachtig. Op de foto's zullen jullie even moeten wachten maar wat in het vat zit verzuurd niet. We hebben een paar hele mooie tochten gemaakt, een per boot en een met de auto. Toen hebben we echt een heleboel gezien; olifanten, nijlpaarden, buffels, giraffen, verschillende soorten antilopen, apen, veel verschillende soorten vogels, wrattenzwijnen en nog meer. En ook heb ik een heleboel foto's van mooie zonsondergangen. De lodge waar we logeerden was ook heel erg mooi. Wij hadden dan wel een gewone tent, maar toch konden we gebruik maken van de overige faciliteiten en die waren niet verkeerd. Op zondag hebben we ons laten verwennen in de beauty-salon. We hebben twee keer in het restaurant gegeten en ook een keer daar gelunchd. Naar Nederlandse begrippen is het allemaal redelijk goedkoop. De reis naar en van het Noorden was ook al een avontuur op zich. Nog nooit zoveel in een bus gezeten en hoe. Dat verhaal komt later wel, mijn tijd op het internet zit er bijna op. Nu kan ik dit verhaal nog publiceren.
Morgen ben ik al weer aan de terugreis begonnen, daarover later meer.